อ่านสนุกที่สุดก็เล่มสี่เลย เพราะมีเรื่องการศึกที่พระเอกกำลังรวบรวมแผ่นดิน มีการออกอุบาย มีอะไรต่างต่างนานาให้อ่าน ความสัมพันธ์พระนางเริ่มมีจุดขยับ แม้ไม่ได้ซาบซึ้งกินใจเท่าที่ควร แต่จุดเปลี่ยนก็ทำได้ดี เล่มสี่นี้จึงอ่านได้เร็วขึ้นเยอะ
ต่อมายังมีเหตุการณ์ที่เหยียนโจวของนางเอกจะถูกบุกยึด พระเอกมีวิธีช่วยเหลือแต่ยังสองจิตสองใจ พอนางเอกได้ข่าวก็คิดว่าตอนนี้ต้องมีกำลังคนเป็นของตัวเอง จะรอขอร้องให้คนอื่นมาช่วยทุกครั้งคงไม่ได้แล้ว นี่เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเพราะยังไม่สามารถเชื่อใจพระเอกได้ ด้วยรู้ว่าพระเอกมีความแค้นอยู่กับตระกูลไม่รู้เมื่อไหร่จะสลายความแค้นได้ แต่ก็มาหาเพื่อขอร้องเว่ยเซ่า และบอกว่ามีวิธีที่ไม่ต้องใช้ทหารของตัวเองเลย พอพระเอกฟังจบท่าทางก็ตกใจในความคิดของนางเอกเพราะมันตรงกับที่คิดเอาไว้เลยทีเดียว พระเอกเริ่มมองนางเอกมากขึ้น แถมนางเอกยังเป็นฝ่ายเสนอก่อนว่า หมานหมานจะซาบซึ้งใจยิ่งนัก ในที่สุดเว่ยเซ่าก็ตัดสินใจช่วยเหลือ ก่อนจากไปสนามรบคืนนั้นได้มาหาเสี่ยวเฉียวคราวนี้ได้ร่วมหอกัน หลังจากก่อนหน้านี้เสี่ยวเฉียวทนไม่ไหวเตะหน้าเว่ยเซ่าไป ครั้งนี้ก็เช่นกัน แต่ในที่สุดก็เป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว การศึกเป็นไปตามแผน ส่วนท่านย่าได้พาเสี่ยวเฉียวไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่แคว้นจงซาน และได้พบซูเอ๋อหวงที่เคยมีความหลังกับเว่ยเซ่าครั้งอดีตด้วย เว่ยเซ่าชนะศึกกับเฉินเสียง ได้ชัยชนะกลับมาตามคาด เสี่ยวเฉียวและท่านย่าเดินทางกลับสกุลเว่ยที่อวี๋หยาง
เซวียนลู่ รับบท ซูเอ๋อหวง ตัวร้ายในจวนเว่ย
ท่านย่าเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาด สง่า น่าเกรงขามมาก ไม่แปลกที่พระเอกจะเคารพรัก
ความเด็ดขาดของพระเอกยังเฉียบเหมือนเดิม ส่วนหมานหมานก็น่ารักฉลาดพูดมาก
หลังแต่งงาน เสี่ยวเฉียว ใช้ชีวิตในสกุลเว่ยไม่ได้ราบรื่นดีนัก เพราะความโกรธแค้นของพระเอกที่มีต่อปู่ของนางเอกที่ไม่รักษาคำพูด ไม่ได้ส่งกองทัพไปช่วยพ่อและพี่ชายของพระเอก จนทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตท่ามกลางวงล้อมของศัตรู ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พระเอกของเราปฏิบัติกับนางเอกไม่ค่อยดี รวมถึงแม่ของพระเอกก็ไม่ค่อยชอบหน้านางเอกเท่าไหร่ คอยหาเรื่องกลั่นแกล้งสารพัด ทั้งบัญชาให้พระเอกของเรารับอนุเข้าบ้าน แต่โชคดีที่นางเอกมีท่านย่า ให้ความเมตตา more here รวมถึงนางเอกไม่อยากให้เกิดเหตุนองเลือดระหว่างตระกูล จึงใช้สติปัญญาใช้ชีวิตเอาตัวรอดอยู่ในสกุลเว่ยได้
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกตาท่านโหวเสียได้
แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา
พระเอกเป็นสายเย็นชาเหี้ยมโหด ชีวิตนี้มีเป้าหมายชัดเจนว่าจะต้องเป็นใหญ่ในใต้หล้า และใครที่ถูกหมายหัวว่าเป็นศัตรูของเขา ก็ไม่ต้องคาดหวังว่าจะได้ตายดี แต่พอเจอสาวน้อยวัยใสหน้าตาหมดจด จิตใจก็เริ่มไขว้เขว แถมพอมาเจอรสรักจากสาวน้อยและลูกอ้อนจากนางเข้าไปอีก เลยยิ่งอาการหื่นกำเริบ แถมยังหลงสาวจนกลายเป็นท่านโหวผู้เกรงกลัวภรรยาไปซะงั้น ส่วนนางเอกที่เจอฝันร้ายซ้ำ ๆ นั้นก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง รู้อยู่แหละว่าผู้ชายเขาหลงใหลคลั่งใคล้ แต่ก็ไม่มั่นใจพอว่าจะถึงขั้นยกโทษให้พวกนางทั้งตระกูลได้หรือเปล่า เลยออกอาการแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ รักไปด้วยระแวงไปด้วย
โคตรมันส์ สนุกกับการเอาตัวรอดของนางเอกมาก ฮาไปกับความย้อนแยงของพระเอก แล้วยังมีพัฒนาการด้านความรู้สึกของพระเอกอย่างสม่ำเสมอ
นิยายได้สร้างเป็นซีรี่ย์แล้ว ต้องลองมาหาอ่านต้นฉบับซะหน่อย ^^
พระเอกเว่ยเซ่า ☺️ โตมากับความแค้น ที่พ่อของตัวเองกับพี่ชาย โดนปู่นางเอกหลอก จนต้องตายในสนามรบ ตัวเว่ยเซ่าเองก็บาดเจ็บหนัก เจอมาขนาดนี้ไม่เกลียดครอบครัวนางเอกก็บ้าแล้ว ไม่แปลกที่ตอนแรกจะรังเกียจนางเอกสุด ๆ แต่ก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายนางเอกนะ
พอได้อ่านก็รู้สึกพอใจมากๆ แน่นอนว่ามันไม่ได้เลิศเลอจนหยุดอ่านไม่ได้ แต่ก็รู้สึกสนุกดี นางเอกเองก็ไม่ได้ซู
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้